Een kijkje in de keuken van Moerwijk
Rond etenstijd kun je in Moerwijk zo’n beetje de hele wereld op straat ruiken. Wat er op tafel wordt gezet, blijft echter vaak een raadsel. Moerwijk Magazine nam daarom een kijkje in de keuken van thuiskoks die hun recepten graag delen.
Neelam houdt van pittig eten en het schaaltje kruiden dat ze voor haar ‘chapati’s’ nodig heeft, doet het bezoek al watertanden. “Officieel heet het Paratha. Het lijkt op Surinaamse roti, maar dan anders”, verklapt Neelam.
Ze woont acht jaar in Den Haag en spreekt de Nederlandse taal inmiddels goed. “Als ik te snel praat, moet je het zeggen! Dat hoor ik wel vaker…”. Voor een huwelijk met een Nederlandse Indiër verhuisde ze van Delhi naar Morgenstond. Tegenwoordig is ze ‘independent’ en woont ze ruim twee jaar met haar zoontje in Moerwijk. “Ik heb oude Indiase geschiedenis gestudeerd, maar aan dat diploma heb ik hier niet veel. Ik heb daarom een mbo-opleiding tot management assistent gevolgd”.
Met dat kakelverse diploma wil Neelam zo snel mogelijk aan de slag. “In India heb ik in marketing en human resources gewerkt. Het liefst zou ik zoiets doen voor een ngo, een organisatie met een maatschappelijk doel”.
Een carrière als professioneel kok zit er dus niet in. “Het is me weleens gevraagd, maar koken moet mijn hobby blijven! Ik heb een tijdje voor Thuiskoks070 gekookt — dan komen mensen na hun werk eten ophalen — maar mensen beseften niet hoeveel werk er in Indiase gerechten zit. Soms moest ik voor vijftien man koken en stond ik een hele dag in de keuken. Dat wil ik niet!”, klinkt het resoluut.
Spetters
Ook de chapati’s (paratha) met Palak Paneer blijken bewerkelijk. Met zorg worden de kruiden en specerijen van het schaaltje in de pan getild. “We gebruiken veel olie in de Indiase keuken, dat levert spetters op”, verheldert Neelam terwijl ze naar de tegels wijst. Als het kruidenmengsel smaakt zoals Neelam wil dat het proeft, dompelt ze de spinazie erin onder. “A la crème: Indiase mensen houden van romige gerechten”.
Bij het maken van de broodjes schiet vriendin Asma te hulp die tot dan toe met haar dochter op de achtergrond bleef. “Zij is Pakistaans”, licht Neelam in. Alhoewel India en Pakistan als landen vooral met elkaar in conflict zijn, vertonen Neelam en Asma een natuurlijke synergie. “Vroeger, in India, dacht ik dat er alleen maar slechte mensen woonden in Pakistan. Dat krijg je zo aangeleerd, maar hier in Nederland ben ik daar anders over gaan denken. Asma is gewoon een lieve vriendin”.
Roller
Om te voorkomen dat eten moet worden weggegooid of dat bezoek met een rammelende maag naar huis gaat, informeert Neelam attent of ze grote eters in huis heeft. Beleefde antwoorden neemt ze met een korreltje zout; ze heeft met eigen ogen al een inschatting gemaakt. De deegbolletjes worden plat gerold om vervolgens krokant te worden gebakken. “Je moet wel volkorenmeel gebruiken, dat is lekkerder én gezonder.”.
Uit Pakistaanse hoek klinkt instemming waarna Neelam haar vriendin vraagt de paneer — Indiase cottage cheese die neigt naar ricotta — te bakken. “We eten vaak vegetarisch, vandaar de cottage cheese. Je zou ook aardappel of kipfilet kunnen gebruiken”.
Na ruim een uur zijn de chapati’s gebakken en is de Palak Paneer zo goed als klaar. De spetters heeft Neelam ondertussen van de tegels geveegd en ook het aanrecht is zo goed als opgeruimd. Neelam: “Nu nog de raita!”. Van komkommer, yoghurt en korianderpoeder maakt ze in een handomdraai dit bijgerecht waarna de maaltijd kan worden geserveerd op een eettafel die een restaurant suggereert. “Ik had van tevoren gedekt, leek me wel zo gezellig. Er ligt wel wat bestek, maar wij eten met onze handen”.
Toetje
Nieuwsgierig aanschouwt Neelam hoe haar kookkunsten het bezoek smaken. “Is het lekker? Niet liegen! Daar houd ik niet van…”, klinkt het haast streng. Uit de bijna lege pan en een eenzame paratha die ooit samen met tien andere een stapel vormde, kan Neelam maar één conclusie trekken: het heeft bijzonder gesmaakt.
Over de afwas hoeft het bezoek zich niet druk te maken. “Toen ik hier kwam wonen had ik de keuze tussen een vaatwasser of een televisie. Ik koos het eerste!”, zegt ze fier. Het kleine beetje eten dat is overgebleven, doet Neelam in de koelkast. “Voor morgenochtend… Dat zijn jullie natuurlijk niet gewend, maar in India is het heel normaal om ’s ochtends warm te eten. Willen jullie trouwens Indiase chai?”.
Zo’n kopje thee lust het bezoek wel. Maar hoe zit het eigenlijk met Neelam? Is de Nederlandse keuken aan haar wel besteed? “Alleen als ik geen zin heb om te koken. Dan maak ik aardappels, vlees en groente. Dat is niet zo vaak…”, antwoordt ze scherp.